Jakie udogodnienia w maszynie do szycia pomogą Ci w pikowaniu?

Przycisków, stopek i różnych gadżetów jest we współczesnych maszynach tyle, że można się pogubić. Instrukcja do mojej pierwszej Janomki QC 6260 ‒ opisujący części stałe i ruchome oraz związane z nimi techniki szycia ‒ miał stron dwadzieścia parę. Ten do nowszego modelu Janome (komputerowa Memory Craft 9450 QCP na zdjęcu z lewej strony) ma już 120. Przyjrzyjmy się dokładnie udogodnieniom, dzięki którym w takich maszynach pikowanie jest coraz łatwiejsze.

„Zwiedzanie” maszyny zacznijmy od jej prawego boku. To tu znajduje się najoczywistszy przycisk, od którego wszystko się zaczyna i kończy, czyli...

• Włącznik zasilania (A). Używamy go nie tylko na początku i pod koniec szycia! Przydaje się również w trakcie pracy. Kiedy? Na przykład maszynę należy wyłączać podczas wymiany stopki, a już na pewno igły! Jeśli nie jest wyłączona, może się zdarzyć, że niechcący naciśniemy pedał, obniżając trzpień z igłą. (I absolutnie nie przyznam się, skąd to wiem:) W maszynach komputerowych można zablokować pracę, przyciskając na monitorze ikonkę z kłódką.
• Koło zamachowe (B) służy do manualnego obniżania igły. Zazwyczaj przydaje się w dość nerwowych sytuacjach, kiedy np. nici wkręcą się w otwór w płytce ściegowej lub utknie tam złamana igła. Wprawdzie koło może poruszać się i do przodu, i do tyłu, ale POWINNO się go używać, kręcąc jedynie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, czyli do przodu!!! Dość często używam go, kiedy zależy mi, żeby igła trafiła dokładnie w punkt, np. podczas pikowania w szwie.
• Przełącznik ząbków transportera (C) jest niezbędny przy pikowaniu z wolnej ręki. W niektórych maszynach ząbki opuszczają się od razu po jego przesunięciu, w innych dopiero wtedy, kiedy zaczynamy pikować. W różnych modelach dźwignia znajduje się z boku maszyny, z tyłu lub z przodu.
• Gniazdo (D) do podłączenia rozrusznika nożnego, zwanego powszechnie pedałem. Z jego pomocą możemy sterować prędkością szycia maszyny, chociaż coraz częściej jego rolę przejmuje przycisk START/STOP znajdujący się z przodu maszyny.

Przejdźmy teraz do lewego boku, na którym znajdują się dwa udogodnienia.

• W zdecydowanej większości maszyn (nawet tych prostszych), umieszcza się tutaj genialny wynalazek, którego nie było w starych typach, czyli boczny obcinacz nitek (A). Doceniłam go podczas pracy nad narzutą, kiedy musiałam kończyć pikowanie w jednym miejscu, obcinać nitki nożyczkami i zaczynać kawałek dalej. Obcinanie nitki wierzchniej było proste, przy obcinaniu spodniej nie zawsze chciało mi się zaglądać pod spód i przecięłam nożyczkami tkaninę. Jak prawidłowo powinno wyglądać kończenie pracy w danym miejscu? Przerywamy szycie i, nie zwalniając stopki, bocznym obcinaczem ucinamy nitkę górną. Podnosimy stopkę i pociągamy nitkę górną, aż pokaże się pętelka nitki dolnej. Wyciągamy ją i przycinamy obcinaczem. Odległość od niego do stopki wynosi 9-10 cm i taki właśnie odcinek nitek zostaje na wierzchu. Nitki oczywiście (?!) chowamy ręcznie, o czym napiszę w jednym z kolejnych postów. „Prawdziwa quilterka” podczas pikowania nie ucina nitek automatycznie (przycisk z nożyczkami), chociaż domyślam się, że większość tak robi. Kiedy jeszcze nie miałam maszyny z obcinaczem, nożyczki trzymałam na kolanach lub gdzieś pod ręką, i często lądowały na podłodze, więc można powiedzieć, że gadżet ten uratował kilka z nich.
• Większość produkowanych obecnie maszyn do szycia zaopatrzonych jest również w wbudowany nawlekacz igły (B), który doceniają osoby mające problemy ze wzrokiem, a także po prostu niecierpliwe.

Obejrzyjmy tył maszyny, gdzie dzieje się najmniej. W niektórych modelach umieszczony jest tutaj suwak obniżania ząbków transportera. W przypadku modelu Janome MC9450QCP znajduje się tutaj dźwignia podnoszenia stopki (A). Zdecydowana większość maszyn do szycia tę dźwignię ma z boku maszyny (z prawej strony stopki).

Na krótko zerknijmy na spód maszyny (mogę się założyć, że większość szyjących zagląda tu tylko przypadkiem). Znajdują się tutaj gumowe nóżki, dzięki którym maszyna jest stabilna nawet wtedy, kiedy „szalejemy”, pikując z wolnej ręki. Nóżki te, jak i nóżki stolika powiększającego pole pracy, można regulować. Uwaga! Podkładka filcowa pod maszyną (LINK) nieco stłumi odgłosy szycia.

A co znajduje się na górze maszyny?

Większość maszyn do szycia w tym miejscu ma trzpień na umieszczenie nici. W przypadku modelu Janome MC9450QCP znajdują się tutaj również bardzo praktyczne przegródki na używane w danym momencie stopki czy igły.

• Przegródki na używane w danym momencie stopki i igły oraz np. na rysik do monitora
• Szpulownik (nawlekacz szpulek) wraz z „rysunkową instrukcją”, jak z niego korzystać
• Dokładnie oznaczona ścieżka nawlekania nici górnych.
• Wykaz ściegów - w zależności od modelu maszyny programy ściegowe znajdują się na jej froncie, z boku na wysuwanych panelach lub na panelu umieszczonym na główką maszyny. W przypadku modeli z bardzo dużą ilością ściegów (tak jak w mojej maszynie) najczęściej są one umieszczane na spodzie klapki. Z racji ich bardzo dużej ilości najczęściej są podzielone na kilka rodzajów, np. użytkowe (do szycia), dekoracyjne (do haftowania lub aplikacji), itd. Te związane z pikowaniem można znaleźć w grupie... quilting (A). Jest tu kilka ściegów prostych, pojedynczych i pogrubianych, ściegów imitujących ręczne, a także dekoracyjnych, np. ścieg podobny do stipplingu, nazywanego w Polsce lotem trzmiela. (Dostęp do wszystkich ściegów znajduje się na monitorze poniżej, o czym za chwilę).

Najlepsze, czyli przód maszyny, zostawiamy na koniec.

• Szufladka na gadżety (A) pomieści również zapasowe szpulki. Jeśli czeka się kilka godzin pikowania, lepiej przygotuj się wcześniej, nawlekając na kilka szpulek wybrane nici (tak szybko się kończą!)
• Przestrzeń robocza pod ramieniem maszyny (B). Im większa, tym łatwiej poruszać pikowaną rzeczą i dotyczy to zarówno pikowania po linii prostej, jak i z wolnej ręki.
• Przyciski sterowania (funkcje typowe dla komputerowych maszyn do szycia), za pomocą których obniżamy stopkę - C (funkcja, której nie ma większość komputerowych maszyn do szycia, czyli przycisk do podnoszenia i opuszczania stopki. To o tyle wygodne, że podczas szycia nie musicie (nie trzeba) sięgać do dźwigni, tylko wcisnąć przycisk na froncie maszyny), obniżamy igłę (D) i sprawiamy, że pozostanie w tkaninie, jeśli przerwiemy szycie, szyjemy do przodu i do tyłu (E), rozpoczynamy i kończymy szycie (F) lub pikowanie, nawet jeśli nie mamy pod ręką, a raczej nogą rozrusznika. Podczas pikowania unikamy przycisku z nożyczkami (patrz: wyżej).

• Suwak regulujący szybkość szycia (G). Podczas pikowania raczej nie nastawiaj go na maksa :)
• Podnośnik kolanowy (H) ma podczas pikowania (i szycia) bardzo praktyczne zastosowanie. Służy do opuszczania i podnoszenia stopki, kiedy mamy ręce zajęte np. przytrzymywaniem dużej narzuty.
• Ekran dotykowy (I), za pomocą którego można porozmawiać (jednostronnie z maszyną), a raczej dać jej do zrozumienia, jakie mamy oczekiwania. Jak napisałam powyżej, pikowanie na prostej elektronicznej maszynie odbywa się za pomocą kilku przycisków. Pikowanie na maszynie komputerowej... też. A dzieje się to następująco:

Zamiast otwierać ścieg prosty, klikamy w ikonkę z koszulką (lewe zdjęcie, prawy górny róg). Następnie przyciskamy ikonkę z pikowaniem (środkowe zdjęcie, prawy dolny róg). Do wyboru mamy pikowanie proste, klamrowe, z wolnej ręki, reliefowe i imitujące ręczne. W każdej z tych technik możemy wyregulować między innymi długość ściegu, docisk stopki i naprężenie nici, a maszyna przypomni nam, jaką stopkę należy zamocować.

W mniej zaawansowanych, prostszych maszynach dostęp do ściegów prostych i dekoracyjnych (A), a także regulacja ich szerokości i długości (B) odbywają się za pomocą przycisków lub pokręteł i znajdujące się najczęściej na przodzie z prawej strony maszyny. Wystarczy nacisnąć odpowiednie przyciski.

Jakie jeszcze funkcje lub stopki pomogą Ci podczas pikowania? O tym już w następnych postach.

Marzena Krzewicka
Z wykształcenia archeolog śródziemnomorski z dyplomem na temat historii ubioru i tkanin. Z zawodu dziennikarka działów mody, urody i urządzania wnętrz. Od dwudziestu kilku lat quilterka, czyli pasjonatka patchworków. Po tylu latach nadal nie wie, czy zszywać łatki, czy pikować. Dla nas pisze o tym ostatnim.

Zobacz następny wpis - Co to jest kanapka patchworkowa i jak ją prawidłowo przygotować?